KOŚCIÓŁ PW. ŚW. PIOTRA I PAWŁA W NYSIE

Kościół pw. św. Piotra i Pawła w Nysie to jeden z największych zabytków sakralnych Nysy i jedna z pereł doby baroku na całym Śląsku. Historia świątyni związana jest z zakonem bożogrobców, którzy zostali sprowadzeni do Nysy na przełomie XII i XIII wieku. Bożogrobcy na przestrzeni stuleci często zmieniali swoją siedzibę na terenie Nysy. W latach 1708-1713 został wybudowany nowy budynek klasztorny, a w 1719 roku rozpoczęto budowę barokowego kościoła. Wszystko to powstało dzięki mecenatowi biskupa wrocławskiego Franciszka Ludwika von Neuburga. Bogato zdobione wnętrza, idealna muzyka organowa oraz iluzjonistyczny wystrój malarski świątyni miały zachwycić, każdego kto przekroczy jej progi. Skłonić to miało luteranów do powrotu na drogę katolicką. Autorem koncepcji bryły kościoła był Michał Klein, a od 1728 roku pracami kierował Feliks Antoni Hammerschmidt. W nyskiej perle baroku zauważyć można silne wpływy czeskiej szkoły architektonicznej Kiliana Ignacego Dientzenhofera, jednego z twórców praskiego kościoła na Malej Stranie. Forma architektoniczna to halowo-emporowe wnętrze z żaglastymi sklepieniami. Autorami wystroju malarskiego kościoła byli znani wówczas, bracia Schefflerowie. Iluzjonistyczne malowidła nie bez przyczyny przedstawiają sceny związane z Drzewem Krzyża Świętego. Bożogrobcy swą działalność koncentrowali na kulcie Bożego Grobu oraz Drzewa Krzyża, jako jednej z najważniejszych relikwii chrześcijańskich. Dalsza historia kościoła i klasztoru to m.in. sekularyzacja z 1810 roku, po której kościół na krótko stał się fabryką mydła, a klasztor został szpitalem. Natomiast po II wojnie światowej do 1997 roku świątynia oraz klasztor były użytkowane jako Wyższe Seminarium Duchowne. W 1999 roku erygowano natomiast Parafię św. Apostołów Piotra i Pawła.