Neogotycka wieża ciśnień w Opolu została zbudowana w latach 1892-1893 według projektu architekta Waltera Pfeffera. Wraz z jej budową w mieście powstała nowoczesna sieć wodociągowa z rur stalowych pod ziemią oraz nowy zakład wodociągowy z nowoczesnym ujęciem i stacją uzdatniania wody oddaną do użytku w 1896 r.
Opolska wieża wzniesiona na planie koła, mierząca 51,3 m wysokości z zamontowanym na jej szczycie zbiornikiem wodnym o pojemności 900 m3, w całości wykonana jest z czerwonej cegły i wyróżnia się bogatym zdobnictwem, charakterystycznym dla końcowej fazy XIX-wiecznego eklektyzmu. Nieruchomość jest bogata w liczne ceglane detale i elementy architektoniczne nadające wieży średniowiecznej tajemniczości, z kręconymi kamiennymi schodami na czele. Nad wejściem do wieży został wmurowany kamień z wyrytym rokiem 1896, zaś na środku elewacji znajduje się odlany z betonu herb Opola. Ponadto, wieżę charakteryzują kunsztownie wyrobione gzymsy z fryzami, obramienia otworów i ślepe fryzy arkadowe, a także występujące z płaszczyzny ściany konsole i nadwieszenia.
Wieża była czynna do 2009 roku, kiedy to wyłączono ją z eksploatacji. Została odrestaurowana i uhonorowana nagrodą „Zabytek Zadbany”. Obecnie obiekt nie jest udostępniony do zwiedzania. Taka okazja zdarza się zazwyczaj raz do roku – podczas organizowanych w marcu Światowych Dni Wody. Spółka Wodociągi i Kanalizacja w Opolu zaprasza jednak na wirtualny spacer po wieży, dzięki któremu można zobaczyć jak w środku prezentuje się i wieża ciśnień i podziemny zbiornik z 1896 roku.